emmanuel

Pewnego dnia, tuz po zachodzie słońca przyszedł do mnie pan Bóg

nauczyć mnie co to jest miłość

twarz miał odrażającą, Barabasza uśmiechał się do mnie złowieszczo

kazał się pocałować, coś wrzeszczał na mnie wiedziałem że to Najczystszy Duch

i zbierało mnie na wymioty, nie mogłem się przemóc ale pocałowałem

wówczas dwa razy zbudziem się z mego snu i dwa razy nie mogłem uwierzyć że to nie sen

nie tak sobie wyobrażałem

największe z uczuć nie zrozumiałem Jego intencji

padałem na kolana a potem naplułem Mu w twarz, wymierzyłem policzek

oddał mi bejsbolem poniżył wysśmiał zasiał zwątpienie na koniec zemdlał obudził się i zaczął mamrotać

i Ty?

Ty jesteś Najwyższy

spojrzał na mnie zanieczyścił podłogę i kazał się miłować: rzekł Jam cię wywiódł z domu niewoli iwywodził Cię będę aż po krańce twoich zwątpień i podłości podążaj za mną i wielb Mnie jestem Wszechpotężny Nieskończenie Dobry

i dodał a teraz pomóż mi wstać nakarm mnie obmyj z win twoich i oczyść z nieprawości twojej

odpowiedziłem: Tyś jest Bóg mój i Pan mój

ale proszę skorzysztaj następnym razem z łazienki

Kocham noc i nocą wędruję przez pustkowia

myśli natrętnych które wracają za dnia

chciałbym dnia tego zachować wspomnienie

i chciałbym je wykreślić

Przedmioty codzienne to takie bagatelne, że cieszą gdy ty jesteś i są obojetne

kiedy sidzielismy na dworcu kolejowym obok siebie bo chciałaś wyjechać

i siedzieliśmy tak z osiem godzin zaczepiali nas bezdomni a my się śmialiśmy

czasem ale nie do siebie ty udawałaś obojetność

wróciliśmy razem w restauracji stały twoje ogromne bagaże a my jedliśmy i oczy nasze się śmiały

tak jakbyś przede wszystkim chciała żebym cię zatrzymywał

jakby to był dla ciebie najwazniejszy dowód miłości

burza nadeszła burza odeszła

trudy pokonujem razem lub osobno

te same a nie te same

za wszelką cenę musimy być razem

chciałbym dnia jest noc we mnie

dlaczego

w kolorze

w szarości

dlaczego w mądrości

w śmiechu

dalczego w smutku tysiąca spojrzeń dojrzeń ujrzeń wejrzeń

szukać mam czasu który był całkowicie dla nas a myśmy

poszukując mądrych zdań koloru szarości śmiechu dla siebie

śmiechu o naiwności nasza podszeptywane wyobrażenia

bo po co wierzyć

kiedy już zawsze będziemy nowocześni i pragmatycznie głupi

zderzam się

chodniki prowadzą do nikąd trotuary jak rzeki

rzeki jak granice jak pulsujące tętnice wysyłajace życiodajny ładunek w pustkę

nieożywiona ale nie marwa przyczajona

potrzebujemy siebie nawzjem a sypiey sobie piach w oczy

bo skoro lepiej jest nie wierzyć

to po co wierzyć

bo uwierzę

a potem

co?